27/46
Mutluluk ajanı Amber, Butan Himalayaları’nda seyahat ederek insanların mutluluklarını araştırıyor. Uzak dağ yürüyüşünde tatmin arıyor. Ona “Memnuniyet Ajanı” denmesi gerekip gerekmediğinden emin değilim. Bunun yerine? Yetersiz olanla yetinmiyor, sanki hayatından gerçekten memnunmuş gibi. Amber, her iki yılda bir bu küçük Himalaya krallığına seyahat ederek vatandaşlarının olaylar hakkında ne düşündüğünü öğrenmeye çalışırken bulmaya çalıştığı şey bu. Bir dizi araç kullanarak, eski ve yeni, kentsel ve kırsal, geleneksel ve modern sakinlerle sohbet ediyor; hepsi de nüfusun nasıl hissettiğini belirlemek ve bunu hükümete geri bildirmek, hükümet de bu tutumları dinlemek ve onlardan ders çıkarmak istiyor. İnsanların zihinsel ve fiziksel olarak iyi durumda kalmasına yardımcı olmak için. Bu belgeselde, özlemleri bazen yaşlarına, yeteneklerine, bulundukları yere, eğitimlerine/mesleki becerilerine bağlı olarak önemli ölçüde değişen, ancak çoğunlukla çevrelerine karşı bir takdir duygusunu koruyan çeşitli bireyler yer alıyor. Batı, geçim kaynaklarını daha temel, tarımsal ve az gelişmiş olarak görse de; dağların tepesinde, güzel manzaralar, temiz hava ve tanrılarının kutsamalarıyla kendi varoluş hisleri, daha azın daha çok olduğu ve tatmin olduğu o kaçamak hissi sunuyor gibi görünüyor. Elbette herkes mutsuz değil, ancak krala ve statükoya duyulan saygı her demografiye nüfuz ederken değişim için duyulan "çatırtı", sonuçta bozulmadığını, bu yüzden düzeltmeyin diye bağırıyor. Burada oldukça fazla karakter var, bazıları daha eğlenceli, bazıları ise düpedüz iğrenç ve Amber bazen sorularına anlamlı yanıtlar almakta zorlanıyor, böylece verileri yararlı bir şekilde çıkarabiliyor. Teknolojik olarak henüz gerçekten ilerlememiş bir toplumda, hala herkese internet erişimi sağlıyor ve herkesi eğiterek karar vermelerini sağlama konusunda gururlu bir geleneğe sahip görünüyor – ve yine de, hala o sihirli kelimeyi hissediyorlar. Mutlu. Görünüşe göre inek sahibi olmak da yardımcı oluyor!